Strákur
Liefde op het eerste gezicht......
Dat was het tussen Strákur en mij.... een liefde en een band die met de dag sterker wordt.

Ik weet nog dat ik hem voor het eerst zag. Samen met Vera struinde ik internet af op zoek naar die ene IJslander die mijn hart zou stelen. In mijn hoofd had ik mij al een een beeld gevormd van hoe mijn droomijslander eruit zou moeten zien. Een fijne grote vosruin met een grote bos manen en sprekende kop. Stabiel, bomvast maar toch ook wel pit genoeg om fijn mee te trainen en vorderingen te maken. In mijn hoofd had ik mij ook al een beeld gevormd van wat ik niet wilde: geen merrie, geen bonte en ook geen schimmel. Geen schimmel dus.... Totdat ik weer eens op Tölt.nl aan het neuzen was en ik hem voorbij zag komen.

Een schimmel! M'n hart sloeg een slagje over.... dit kon hem toch wel eens zijn. Snel nam ik contact op met Vera. "Heb je die schimmel gezien op Tölt.nl?". "Ja", zei Vera, "maar jij wilde toch geen schimmel?". "Klopt, maar heb je die kop gezien?" zei ik.

Inmiddels had ik in die week daarvoor al een afspraak gemaakt om in Bentelo bij wat paarden te gaan kijken maar m'n gevoel zei dat ik zeker ook bij "die witte" moest gaan kijken. 's-Avonds met bibberende handen contact opgenomen met de verkoopster en gelukkig kon ik, voordat wij naar Bentelo zouden afreizen, bij Strákur komen kijken. De dagen konden mij niet snel genoeg gaan en eindelijk was het zaterdag. Samen met Vera en Ilse (onze top-instructrice) reden we naar Doorn om "die witte" te gaan bekijken. Het was echt zo'n Nederlandse herfstdag. Alles wat er aan regen kan vallen op een dag viel op die ochtend, maar bij mijn eerste blik op Strákur "in het echt" was ik alles om mij heen vergeten. KLIK..... dit is hem! Nog geen pas gereden, elkaar nog niet in de ogen gekeken maar DIT IS HEM!

Alles klopte, ik keek hem aan: het klopte, ik raakte hem aan: het klopte. Ik stapte op en reed heerlijk het bos door: het klopte allemaal! Maar toch moet je soms je hoofd voor je gevoel laten gaan en met vlinders in m'n buik reden we richting Bentelo om de andere IJslanders te gaan bekijken. Om m'n verhaal verder kort te houden: dat had ik eigenlijk niet hoeven doen want het was al duidelijk. Mijn IJslander is Strákur fan è Hynstepleats!

Op 25 november 2012 is Strákur "geland" op de Wilgenhoeve en ik kan niet anders zeggen dat we elkaar echt gevonden hebben. Als hij je kent is het een heerlijke gezellige vent. Soms is hij nog wat onzeker en 'verlegen' maar met geduld, rust en herhaling leert hij iedere dag meer en vertrouwt hij zijn kring met meiden die belangrijk voor hem zijn volledig! In die 30 jaar dat ik nu paardenmeisje ben, heb ik het meeste over paarden geleerd sinds ik Strákur heb ontmoet. Hij spiegelt je in alles en hij heeft mijn kijk op paarden 180 graden veranderd. Eigenlijk zou iedereen in z'n leven een "Strákur" moeten tegenkomen. Alleen niet de mijne, want die laat ik nooit meer gaan!

Pien Voss

foto's Strákur