Hoe het begon…
Al bijna 15 jaar " doen " Pien en ik samen de paardjes. Met eenzelfde inzicht en ideeën over het omgaan met- en het houden van- paarden gaat dit altijd prima. Eerst had ik een Haflinger Doortje én een Fries Karel, en toen Doortje moest inslapen, kreeg ik Sam de Shet voor mijn 50-ste verjaardag! Sam hebben we voor de kar beleerd, en zo konden we toch nog met twee personen en twee paarden het bos in! Want dat is namelijk voor ons het leukste wat er is........... Helaas kreeg Karel een ernstige blessure en na jaren dokteren hebben we ook hem moeten laten inslapen.

Inmiddels had ik een keer op een IJslander mogen rijden, en ik was erg onder de indruk van de tölt en het karakter van het IJslandse paard. Al snel wist het kleine en leuke "IJslanderwereldje" dat ik een IJslander zocht, en de link naar Snót ( betekent: MOOI ) werd snel gelegd.

Snót was voor mij liefde op het eerste gezicht, wat een prachtige en lieve merrie! In de stromende regen, je kon haar kleur niet eens zien, heb ik haar gekocht en ik heb werkelijk nog nooit een halve seconde spijt gehad. Alles met haar is een feest, verzorgen, rijden, knuffelen. Na twee jaar wilde ik veel meer met Snót doen en haar eigenlijk heel eerlijk gezegd niet meer alsmaar moeten delen. Want dat is best moeilijk, de lessen om de beurt, de bosritten delen, alles voor de helft. Dus het hoge woord kwam eruit; Pien vond het een superplan, en we gingen op zoek naar een eigen IJslander voor Pien!

Voor Pien was het makkelijker om op zoek te gaan naar een eigen IJslander, want ze had inmiddels al IJslanderervaring en wist precies wat ze wel en niet wilde. Al heel snel kwam Strákur (betekent: JONGEN) in beeld, en ook hier........liefde op het eerste gezicht!!

En zo is het gekomen, onze kudde van twee IJslanders en een Shetlander!!!